วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 เดือน หลังจากเสียพ่อไป ทางที่ฝึกงานได้ให้กลับไปร่วมงานได้ 10 วัน แต่เป็น 10 วันหลังตั้งสวดไปแล้ว 3 วัน แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้กลับเลย
ตอนนี้ก็ผ่านมาเรียบร้อย 1 เดือน วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ต้องรีบปรับตัวกลับมาเป็นตัวเราเหมือนเดิม ตั้งใจฝึกงานต่อไป แม้อยากจะกลับไปอยู่เมืองไทยก็ตาม
ส่วนการฝึกงาน ก็จะครบ 4 เดือนเต็มแล้ว อีก 8 เดือนเท่านั้น ช่วงเวลาว่าง ๆ อาจจะไม่ได้ใช้ความรู้ด้านฝึกงานเท่าไหร่ แต่ก็พยายามทำสิ่งที่เราอยากทำ ถือว่าคลายเครียดจากสิ่งที่เรียน แม้ว่าจะไม่ใช่สิ่งที่เรียน แต่เป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นก็ดีกว่าไม่ทำ ส่วนตัวมองว่า คนเราถ้าทำเพื่อสังคม ถ้าทำเพื่อส่วนรวม แม้จะเป็นสิ่งที่เล็ก ๆ ก็ดีกว่าไม่ทำเลย
ตัวผมทำโปรแกรมดิกมาก็ครบ 4 ปีแล้ว ช่างเร็วอะไรขนาดนี้ มีทั้งคนชม คนติ คนช่วยด้านคำศัพท์ คนช่วยด้านการเงิน (ตอนนี้มี 1 คนแหนะ ขอบคุณ ณ ที่นี้ด้วยครับ) มีทั้งคนถามว่าทำไปทำไม เงินก็ไม่ได้ แถมต้องมาเช่า Domain เช่า Server หนักกว่านั้นบางคนยังมาบอกว่า คำศัพท์ก็น้อยไปนะ ทั้ง ๆ ที่เวปญี่ปุ่นไทยที่อื่นก็ไม่มี ถึงมีก็น้อยกว่า แถมถ้าซื้อเป็นหนังสือหรือดิกไฟฟ้าก็เสียตังก์อีก ทั้ง ๆ ที่โปรแกรมเราก็ให้ใช้ฟรี ทั้งผ่านเวป ทั้งลงบนเครื่องคอม
ใจจริง ผมอยากได้คนช่วยเพิ่มคำศัพท์เป็นที่สุด ถ้าคนที่ใช้บริการเวปผม ช่วยคำศัพท์ซักคนละ 5 คำ วัน ๆ นึง มีคนเข้ามาเล่นไม่น้อยกว่า 300 คน ลองคิดสิครับ ถ้าช่วย ๆ กัน วัน ๆ นึงเราก็จะได้ถึง 1500 คำเชียว ไม่น้อยใช่มั้ยครับ ยิ่งฐานคำศัพท์เยอะ คนที่ได้ประโยชน์ไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่เป็นคนใช้ทุก ๆ คน ดังนั้น การที่คนเราคิดถึงส่วนรวมเป็นอันดับแรก อย่าคิดว่า เรารู้คนเดียวแล้ว ถ้าคนอื่นรู้จะมาแย่งงานเรา จะมาเหนือกว่าเรา จะทำให้คนไทยได้ความรู้มากขึ้น ๆ
ผมอยู่ญี่ปุ่นนี่เป็นรอบที่ 2 ครั้งนี้ได้มาดูร้านหนังสือของเค้า ผมนับถือคนที่แปลหนังสือต่างประเทศยาก ๆ มาเป็นภาษาญี่ปุ่น (แม้ผมความสามารถไม่พอที่จะอ่านมันได้ก็ตาม) แต่พอมาคิดถึงเมืองไทย ทำไมหนอ เมืองไทยคนจบ ดร. จบจากอังกฤษ อเมริกา ตั้งเยอะแยะ แต่ไม่เห็นจะยอมแปลหนังสือ หรือแต่งหนังสือพวกนี้บ้างเลยหนอ